Το κομμάτι που λείπει, συναντά το μεγάλο Ο

Μια ιστορία μεγάλη σε λίγες λέξεις... 

Kύκλος Συμβουλευτικής: Η γυναίκα της ζωής μου

Πολλοί ρόλοι για μια γυναίκα…
Μητέρα, κόρη, σύντροφος, αδελφή, φίλη, εργαζόμενη, καριερίστα…

 
Πολλά συναισθήματα για μια γυναίκα…
Αγάπη, τρυφερότητα, ευθύνες, αγωνία, άγχος, φόβος, μοναξιά…

Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε τις γυναίκες με τον πολλαπλό τους ρόλο, καθώς και με συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφοράς.

Τι γίνεται όμως με τις ανάγκες τους;

Ο στόχος αυτού του κύκλου είναι να συνδεθούν οι γυναίκες με όσα έχουν ανάγκη, για να είναι εντάξει, όχι μόνο στις υποχρεώσεις τους, αλλά και στις επιθυμίες τους.

Έναρξη ομάδας:08/03/13
  
Διάρκεια κύκλου: 6 συναντήσεις

Οι ομαδικές συνεδρίες γίνονται κάθε 15 ημέρες και διαρκούν δύο ώρες. Με κάθε ενδιαφερόμενο προηγείται δωρεάν ατομική συνάντηση για περαιτέρω πληροφορίες από 25/02/13-06/03/13

Χώρος διεξαγωγής:Αγίου Ιωάννου & Αθ. Διάκου 1α, Αγία Παρασκευή

Επικοινωνία:
Θένη Αξιοτοπούλου
οικογενειακή σύμβουλος- ψυχοθεραπεύτρια
210 60 85 417, 6946 971108
www.family-therapy.gr 

Οι ερωτικές σχέσεις είναι, κατά βάση, φιλίες! (λένε οι ερευνητές)

 Η ισχυρή φιλία μεταξύ των ερωτικών συντρόφων - και όχι το σεξ - είναι το μυστικό για μια μακροχρόνια ερωτική σχέση, αναφέρουν αμερικανοί επιστήμονες.
Όπως ανακάλυψαν, τα ζευγάρια που τιμούν την φιλία μεταξύ τους έχουν πιο αληθινές και πιστές σχέσεις, με περισσότερη αγάπη και μεγαλύτερη ερωτική ικανοποίηση.
Αντιθέτως, όταν η έμφαση δίνεται στην ικανοποίηση ατομικών αναγκών ή επιθυμιών, φθίνουν οι πιθανότητες να αντέξει η σχέση στο χρόνο, όσο καλό κι αν είναι το σεξ.
«Οι ερωτικές σχέσεις είναι, κατά βάση, φιλίες», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Λώρα ΒάντερΝτριφτ, επίκουρη καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Purdue, στην Ιντιάνα. «Όταν λοιπόν τιμά κάποιος αυτή την πλευρά της σχέσης του, ενισχύει και την ερωτική της, δημιουργώντας ένα ανάχωμα στον δυνητικό χωρισμό.
»Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η φιλία που έχουμε με το ταίρι μας είναι πολύ σημαντική για την ποιότητα της σχέσης μας. Δείχνουν επίσης πως όταν δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στο στοιχείο τηςφιλίας απ’ ό,τι σε άλλες παραμέτρους της σχέσης (όπως, λ.χ., το σεξ) δημιουργούμε σχέσεις που είναι πιθανότερο να αντέξουν στον χρόνο».
Η δρ ΒάντερΝτριφτ και οι συνεργάτες της, που δημοσιεύουν τα ευρήματά τους στην «Επιθεώρηση Κοινωνικών & Προσωπικών Σχέσεων» (JSPR), πραγματοποίησαν δύο πειράματα.
Πρώτο Πείραμα
Στο πρώτο συμμετείχαν 190 φοιτητές, οι οποίοι είχαν σταθερή σχέση επί τουλάχιστον 18 μήνες. Οι φοιτητές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχεδιασμένα να αξιολογήσουν πόσο είχαν επενδύσει στη σχέση τους γενικώς και στις διάφορες παραμέτρους της ξεχωριστά, αλλά και τι ελπίδες έτρεφαν για το μέλλον.
Τέσσερις μήνες αργότερα οι ερευνητές ξαναήρθαν σε επαφή μαζί τους. Κάτι παραπάνω από ένας στους τέσσερις (το 27%) είχαν πλέον χωρίσει από τον/την σύντροφό τους. Οι ερευνητές τους ζήτησαν να απαντήσουν εκ νέου σε κάποια ερωτήματα.
Όσοι εθελοντές είχαν δηλώσει αρχικά πως επενδύουν πολλά στην φιλική πλευρά της σχέσης τους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να δηλώσουν πως γι’ αυτούς είναι πολύ σημαντική και η δέσμευσή τους στο ταίρι τους, η αγάπη και η σεξουαλική ικανοποίηση από τη σχέση.
Έτειναν επίσης να αναφέρουν αυξήσεις στα τέσσερα αυτά στοιχεία μετά την παρέλευση του τετραμήνου, ενώ είχαν τις λιγότερες πιθανότητες απ’ όλους να έχουν χωρίσει στο μεσοδιάστημα.
Δεύτερο πείραμα
 Στο δεύτερο πείραμα συμμετείχαν 184 φοιτητές οι οποίοι βρίσκονταν σε σταθερή σχέση τους τελευταίους 16 μήνες, κατά μέσον όρο.
Από αυτούς ζητήθηκε να βαθμολογήσουν την αξία που προσδίδουν σε πλευρές της σχέσης όπως η συντροφικότητα, το «δέσιμο», η ασφάλεια, το σεξ, η αυτοβελτίωση, οι ατομικές ανάγκες και η ενασχόληση με νέα πράγματα, χρησιμοποιώντας μία κλίμακα από το 1 (αντιστοιχούσε στο «δεν είναι σημαντικό») έως το 9 («εξαιρετικά σημαντικό»).
Όσοι έδωσαν υψηλή βαθμολογία στην συντροφικότητα και στο ψυχικό δέσιμο έτειναν να δώσουν υψηλή βαθμολογία στην δέσμευσή τους στο ταίρι τους και στην σεξουαλική ικανοποίηση.
Όσοι έδωσαν την υψηλότερη βαθμολογία στις ατομικές ανάγκες τους, βαθμολόγησαν με χαμηλότερο βαθμό την δέσμευση και την σεξουαλική ικανοποίηση.
Οι ερευνητές γράφουν στο άρθρο τους ότι οι χαμηλές βαθμολογίες σε ουσιώδεις παραμέτρους της σχέσης, όπως η συντροφικότητα και το ψυχικό δέσιμο, μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητικά συναισθήματα, ανασφάλεια και προβλήματα ψυχοσωματικής υγείας.
Προσθέτουν όμως ότι «η φιλία είναι καθοριστικό χαρακτηριστικό της αγάπης» και επισημαίνουν πως η κατανόηση των αιτιών των χωρισμών, μπορεί να βοηθήσει τα ζευγάρια να αποφύγουν αυτή την μοίρα.


Πηγή : Web Only

Οι "παράξενες" αιτίες της κατάθλιψης

Μία στις τέσσερις γυναίκες και ένας στους δέκα άντρες παρουσιάζει κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή του. Στις μέρες μας όμως, η πιο συχνή από τις ψυχικές νόσους απειλεί πολύ περισσότερους: πρόσφατη έρευνα της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής & Ψυχικής Υγείας έδειξε πως επτά στους δέκα Έλληνες βρίσκονται στα όρια της κατάθλιψης λόγω οικονομικής κρίσης.

Η κρίση, όμως, δεν είναι η μοναδική αιτία της. Όπως αναφέρει στην εφημερίδα «Daily Mail» ο κλινικός ψυχολόγος δρ Ρικ Νόρις, ιδρυτής του οργανισμού ψυχικής υγείας Mind Health Development, πολλές καθημερινές δραστηριότητές μας – από το τι τρώμε έως την έκθεση στον ήλιο – μπορεί να «ρίξουν» την ψυχική μας διάθεση.

* Ζέστη. Ο ήλιος είθισται να μας κάνει να χαμογελάμε. Για χιλιάδες ανθρώπους, όμως, η επίδρασή του μόνο θετική δεν είναι καθώς σημαίνει ένα πράγμα: κατάθλιψη.

Οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν από την θερινή μορφή της εποχιακήςσυναισθηματικής διαταραχής (ΕΣΔ), η οποία δεν οφείλεται στην έλλειψη ήλιου αλλά στην υπερβολική «δόση» του.

Υπολογίζεται πως το 0,1% του γενικού πληθυσμού πάσχει από θερινή ΕΣΔ, η οποία πιστεύεται πως σχετίζεται με διάφορους παράγοντες – από την αυξημένη ευαισθησία στη ζέστη και ορμονικές διαταραχές έως μείωση στα επίπεδα της ορμόνης της ευεξίας (της σεροτονίνης) στον εγκέφαλο, κατά την δρα Λίσα Πέιτζ, από το Ίδρυμα Ψυχιατρικής του King’s College, στο Λονδίνο.

Οι πάσχοντες από θερινή ΕΣΔ εκδηλώνουν ανορεξία και αϋπνία, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις παρουσιάζουν και αυτοκτονικό ιδεασμό, κατά τον δρα Άλφρεντ Λιούι, διευθυντή στο Εργαστήριο Ύπνου και Διαταραχών της Ψυχικής Διάθεσης στο Πανεπιστήμιο Υγείας & Επιστήμης του Όρεγκον.

* Ντόνατς. Τα πλούσια σε ζάχαρη και λίπη τρόφιμα, όπως τα ντόνατς και τα γλυκά, μπορεί να είναι η πρώτη μας επιλογή όταν θέλουμε να βελτιώσουμε την ψυχική μας διάθεση, αλλά στο τέλος μπορεί να μας κάνουν να αισθανθούμε χειρότερα, κατά την διαιτολόγο-διατροφολόγο Έλεν Μποντ, από την Βρετανική Διαιτητική Εταιρεία.

Η βελτίωση της ψυχικής διάθεσης οφείλεται στο ότι αυξάνουν πολύ γρήγορα τα επίπεδα σακχάρου στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να διεγείρεται προσωρινά η παραγωγή ουσιών που μας κάνουν να νιώθουμε καλά. Στη συνέχεια, όμως, το σάκχαρο πέφτει απότομα – και μαζί του η ψυχική μας διάθεση.

* Φως τη νύχτα. Ο υπερβολικός φωτισμός την ώρα του ύπνου ασκεί αρνητική δράση στον εγκέφαλο, σύμφωνα με έρευνα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο.

Όπως έδειξε, όταν το υπνοδωμάτιο δεν είναι σκοτεινό, προκαλούνται με τον καιρό αλλαγές στον ιππόκαμπο – ένα τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με την κατάθλιψη.

* Απογευματινός καφές. Αναρίθμητοι άνθρωποι στριφογυρίζουν το βράδυ για να κοιμηθούν, αλλά δεν εννοούν να σταματήσουν να πίνουν καφέ, τσάι ή οτιδήποτε άλλο με καφεϊνη το απόγευμα ή το βράδυ ακόμα, κατά τον δρα Ουϊλιαμ Σάναχαν, ιατρικό διευθυντή του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Capio Nightingale, στο Λονδίνο. Η μακροχρόνια έλλειψη ύπνου, όμως, αποτελεί μια από τις συνηθέστερες αιτίες κατάθλιψης, προσθέτει.

Η συμβουλή του: αποφύγετε πάση θυσία την καφεϊνη μετά τις 4 το απόγευμα - «ένας εσπρέσο μετά το δείπνο μπορεί να αποδειχτεί μοιραίος για τον ύπνο σας», λέει χαρακτηριστικά.

* Φάρμακα. Για λόγους που προς το παρόν δεν έχουν διευκρινιστεί, οι γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικά χάπια έχουν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν κατάθλιψη σε σύγκριση με όσες δεν παίρνουν, σύμφωνα με μελέτη του 2005 που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Monash της Αυστραλίας.

Επιπλέον, ορισμένα φάρμακα για την υπέρταση (κυρίως της κατηγορίας των βήτα-αναστολέων) και για την ακμή και την ψωρίαση (κυρίως ρετινοειδή) επίσης έχουν συσχετιστεί με την κατάθλιψη, κατά τον καθηγητή Ντέιβιντ Τέιλορ, διευθυντή στο Τμήμα Φαρμακολογίας του Νοσηλευτικού Οργανισμού South London and Maudsley NHS Foundation Trust.

* Κάπνισμα. Το κάπνισμα διπλασιάζει τον κίνδυνο σοβαρής κατάθλιψης, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης σε 1.043 εθελόντριες.

Όπως έγραψαν οι ερευνητές στην «Βρετανική Επιθεώρηση Ψυχιατρικής», το 15% των καπνιστριών εκδήλωσαν μείζονα (σοβαρή) καταθλιπτική διαταραχή, έναντι του 6,5% των μη καπνιστριών.

Οι ειδικοί εικάζουν πως η νικοτίνη μακροπρόθεσμα απενεργοποιεί τον μηχανισμό παραγωγής ντοπαμίνης στον εγκέφαλο – και η ντοπαμίνη είναι μια από τις κυρίες ουσίες της καλής ψυχικής διάθεσης.

* Ίντερνετ. Μελέτη του 2010 σε 1.000 εφήβους που έδειξε πως όσοι έκαναν κατάχρηση του διαδικτύου είχαν 2,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν κατάθλιψη.

«Η εισβολή της τεχνολογίας στη ζωή μας φαίνεται ότι είναι εξαντλητική για τον εγκέφαλο», λέει ο δρ Ρίτσαρντ Γκρέιαμ, ειδικός σε θέματα εθισμού στην τεχνολογία από το Νοσοκομείο Capio Nightingale. «Όποιος περνάει περισσότερες από 2 ώρες την ημέρα στο Ίντερνετ και η ασχολία αυτή δεν είναι για επαγγελματικούς λόγους, πρέπει να ανησυχήσει».

* Λιγοστό ψωμί και ζυμαρικά. Όσοι αποφεύγουν το ψωμί, τα ζυμαρικά, το ρύζι, τις πατάτες και εν πολλοίς τα φρούτα για να κάνουν δίαιτα, είναι ευάλωτοι στις διακυμάνσεις της ψυχικής διάθεσης και στην κατάθλιψη, σύμφωνα με έρευνα του φημισμένου πανεπιστημίου ΜΙΤ στη Βοστώνη.

Τα τρόφιμα αυτά περιέχουν υδατάνθρακες, τους οποίους χρειάζεται ο εγκέφαλος για να παράγει σεροτονίνη – μια ουσία που μας κάνει να αισθανόμαστε χαρούμενοι και σε καλή ψυχική διάθεση.

Τα «σημάδια» των διατροφικών διαταραχών.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι και κυρίως γυναίκες ανησυχούν με ζητήματα που σχετίζονται με την διατροφή τους. "Πότε μια δίαιτα είναι φυσιολογική και πότε γίνεται εμμονή;" "Όταν συχνά τρώω παραπάνω είμαι βουλιμική; " Και πολλά ερωτήματα που κρύβουν αγωνία και υποψία για διατροφικές διαταραχές.

Αυτά είναι κάποια σημάδια σχετικά με διαταραχές που σχετίζονται με την διατροφή. Είναι σημαντικό να πούμε οτι και αυτές οι διαταραχές έχουν ψυχολογικό υπόβαθρο, οπότε η αντιμετώπισή τους είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία, ετσι ώστε να υπάρξει ουσιαστική αντιμετώπιση των παραγόντων που τις προκαλούν και όχι μόνο των συμπτωμάτων.

Όλα αυτά είναι σημάδια οτι κάτι βαθύτερο "δεν πάει καλά" και το σώμα έρχεται να το φωνάξει. Είναι λοιπόν σημαντικό να μην ακούσουμε μόνο την κραυγή, αλλά και το μήνυμα που μεταφέρει.

 

Νευρική Ανορεξία

• Άρνηση να διατηρήσουν το βάρος τους πάνω από το κατώτερο φυσιολογικό για την ηλικία και το ύψος τους – 15% λιγότερο βάρος από το αναμενόμενο.
• Έντονος φόβος να μην πάρουν λίπος.
• Το βάρος και το μέγεθος τους καθορίζουν απόλυτα τον τρόπο που αξιολογούν την ζωή τους, ενώ αρνούνται να δεχθούν την κρίσιμη σοβαρότητα της κατάστασης τους.
• Στις γυναίκες απώλεια εμμήνου ρήσης για τους τελευταίους τρεις μήνες.

Νευρική Βουλιμία

• Επαναλαμβανόμενα βουλιμικά επεισόδια που χαρακτηρίζονται από την ποσότητα και την έλλειψη ελέγχου κατά την διάρκεια τους.
• Ο αθενής  προκαλεί εμετό ή κάνει χρήση διουρητικών, καθαρτικών ή χαπιών για την απώλεια βάρους.
• Κάνει υπεργυμναστική και ακραίες μορφές δίαιτας για να χάσει βάρος.
• Το λιγότερο δύο φορές την εβδομάδα κάνει βουλιμικά επεισόδια χρησιμοποιώντας τις παραπάνω μεθόδους.
• Αυτοεκτιμάται με βάση το μέγεθος και το βάρος του. 

Αδηφαγική διαταραχή

• Επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας που συνήθως χαρακτηρίζονται από μεγάλη ποσότητα κατανάλωσης τροφής σε σύντομο χρονικό διάστημα – π.χ μέσα σε 2-3 ώρες. Συνοδεύονται κυρίως από την αίσθηση απώλειας ελέγχου κατά τη διάρκεια του βουλιμικού επεισοδίου – π.χ. το συναίσθημα ότι δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει ή να ελέγξει πόσο τρώει.
• Τα υπερφαγικά ή βουλιμικά επεισόδια συνοδεύονται με λιγότερο τρεις από τις παρακάτω συμπεριφορές:

1. Τρώει πάρα πολύ γρήγορα.

2. Τρώει μέχρι να νοιώθει άβολα

3.Τρώει μεγάλες ποσότητες φαγητού χωρίς να πεινάει πραγματικά.

5. Τρώει συνήθως μόνος γιατί αισθάνεται ντροπή και αμήχανα μπροστά στους άλλους για τις ποσότητες που καταναλώνει.

6. Νοιώθει αηδία για τον εαυτό του, θλίψη και τεράστια ενοχή μετά από κάθε βουλιμικό επεισόδιο.

• Τα βουλιμικά επεισόδια συμβαίνουν κατά μέσο όρο το λιγότερο 2 ημέρες την εβδομάδα για έξι μήνες
• Τα βουλιμικά επεισόδια δεν συνοδεύονται συνήθως από εμετούς, καθαρτικά αυστηρές δίαιτες, υπεργυμναστική, διουρητικά, χάπια διαίτης.

Η κατάθλιψη κάνει τον κόσμο γκρι

Τελικά, η έκφραση «τα βλέπει όλα μαύρα» δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Μία νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η κατάθλιψη μάς κάνει να βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας σε αποχρώσεις του... γκρι, διότι ελαττώνει σημαντικά την ικανότητά μας να διακρίνουμε τη σκιαγραφική αντίθεση μεταξύ άσπρου και μαύρου, επιδρώντας απευθείας στους αμφιβληστροειδείς χιτώνες των ματιών.
Τη μελέτη πραγματοποίησαν γερμανοί επιστήμονες, οι οποίοι παρομοιάζουν την επίδραση της κατάθλιψης στην όραση με το να μειώνει κάποιος το κοντράστ στην τηλεόραση του σπιτιού του. Το εύρημά τους μπορεί να εξηγεί γιατί μεγάλοι ζωγράφοι, όπως ο Μονέ, ο Βαν Γκογκ και ο Πόλοκ χρησιμοποίησαν με επιμονή αποχρώσεις του γκρι στα έργα τους την περίοδο που έπασχαν από κατάθλιψη. Μπορεί επίσης να εξηγεί γιατί πολλοί πάσχοντες δυσκολεύονται να την ξεπεράσουν: είναι όντως δύσκολο να νιώσεις καλύτερα, όταν ο κόσμος γύρω σου μοιάζει μουντός.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ που πραγματοποίησαν τη νέα μελέτη είχαν διαπιστώσει σε προγενέστερη εργασία τους ότι οι πάσχοντες από κατάθλιψη δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τη σκιαγραφική αντίθεση άσπρου - μαύρου. Ετσι, θέλησαν να εξακριβώσουν το γιατί. Για να το μάθουν μέτρησαν τις ηλεκτρικές αντιδράσεις στους αμφιβληστροειδείς χιτώνες των ματιών 40 εθελοντών με κατάθλιψη και 40 υγιών.
Ο αμφιβληστροειδής βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού και περιέχει τα φωτοευαίσθητα κύτταρα (λέγονται ραβδία και κωνία) που μετατρέπουν τα εισερχόμενα μηνύματα φωτός σε ηλεκτρικούς παλμούς, οι οποίοι προωθούνται στο οπτικό νεύρο και από εκεί φτάνουν στο κέντρο της όρασης στον εγκέφαλο.
Τοποθετώντας ηλεκτρόδια στην επιφάνεια των ματιών και στο δέρμα γύρω από τα μάτια, οι ερευνητές του Φράιμπουργκ _ με επικεφαλής τον δρα Λούντγκερ Τέμπαρτζ φαν Ελστ _ κατόρθωσαν να καταγράψουν την ηλεκτρική δραστηριότητα των αμφιβληστροειδικών κυττάρων, κατά την αντίδραση σε ένα φως που αναβόσβηνε.
Οι καταθλιπτικοί εθελοντές είχαν σημαντικά χαμηλότερη αντίδραση απ' ό,τι οι εθελοντές δίχως κατάθλιψη _ και δεν είχε καμία σημασία εάν οι ασθενείς έπαιρναν αντικαταθλιπτικά φάρμακα ή όχι. Επιπλέον, όσο πιο σοβαρή ήταν η κατάθλιψη των εθελοντών τόσο χαμηλότερη ήταν η αμφιβληστροειδική αντίδραση. Η συσχέτιση αυτή ήταν τόσο ισχυρή, ώστε όταν οι επιστήμονες αποφάσισαν να αξιολογήσουν την κατάσταση των εθελοντών μόνο με βάση τις οπτικές μετρήσεις, μπόρεσαν με επιτυχία να ξεχωρίσουν όσους είχαν κατάθλιψη από τους υγιείς _ και αυτό τους κάνει να εκτιμούν ότι η μέθοδός τους θα μπορούσε να αποτελέσει στο μέλλον πολύτιμο εργαλείο για τη διάγνωση και την αξιολόγηση της κατάθλιψης.
Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Biological Psychiatry» και όπως σχολιάζει ο εκδότης της δρ Τζον Κρίσταλ, «τα νέα ευρήματα υπογραμμίζουν τον τρόπο με τον οποίο αλλοιώνει η κατάθλιψη την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο. Ο ποιητής Γουίλιαμ Κάουπερ είχε πει ότι “η ποικιλία είναι το αλάτι της ζωής”, αλλά όταν έχει κανείς κατάθλιψη, έχει μειωμένη ικανότητα να αντιληφθεί τις σκιαγραφικές αντιθέσεις όσων βλέπει. Και η απώλεια αυτή φαίνεται ότι κάνει τον κόσμο έναν λιγότερο ευχάριστο τόπο».
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), οι πάσχοντες από κατάθλιψη υπερβαίνουν τα 121 εκατομμύρια παγκοσμίως και ποσοστό 8-10% από αυτούς φτάνουν εξαιτίας της στην απόπειρα αυτοκτονίας. Η κατάθλιψη αποτελεί σήμερα την τέταρτη συχνότερη ασθένεια στον κόσμο, αλλά ο ΠΟΥ εκτιμά πως έως το 2020 θα είναι η δεύτερη _ και για τα δύο φύλα, για όλες τις ηλικίες.
Στη χώρα μας υπολογίζεται πως πάσχει από αυτήν το 8% του πληθυσμού κατά μέσον όρο. Το ποσοστό αυτό εκτιμάται πως αυξάνεται σε 15% για τις ηλικίες άνω των 65 ετών, ενώ κυμαίνεται από 2% έως 4% στα παιδιά και από 4% έως 8% στους εφήβους. Διαφοροποίηση παρατηρείται και στις Ελληνίδες που αποκτούν παιδιά, όπου υπολογίζεται πως το 10% έως 15% παρουσιάζουν την επονομαζόμενη επιλόχειο κατάθλιψη.


Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Μας αρρωσταίνουν στ’ αλήθεια οι ειδήσεις

Πόσες φορές έχετε πει «είδα ειδήσεις και αρρώστησα»; Λοιπόν, έχετε απόλυτο δίκιο: μία νέα μελέτη αποκαλύπτει πως όταν διαρκώς βλέπουμε να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας τραγικά γεγονότα, αυξάνονται τα ψυχικά και σωματικά μας προβλήματα.
Την μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Έρβαϊν, οι οποίοι αξιολόγησαν την ψυχική και σωματική υγεία 1.322 εθελοντών τις εβδομάδες πριν και μετά τις επιθέσεις στους Διδύμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 και την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ το 2003.
Οι ερευνητές κατέγραψαν την έκθεση των εθελοντών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τις αντιδράσεις οξέος αλλά και μετατραυματικού στρες στα συμβάντα που παρακολουθούσαν.
Η περίοδος του οξέος στρες αφορά τις πρώτες εβδομάδες έπειτα από ένα σοβαρό γεγονός, ενώ ένα μήνα μετά το συμβάν αρχίζει η περίοδος του μετατραυματικού στρες. Στην παρούσα μελέτη, το οξύ στρες των εθελοντών μετρήθηκε 9-14 ημέρες έπειτα από την 11^η Σεπτεμβρίου και μέσα σε λίγες μέρες από την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ.
Τρία χρόνια αργότερα η αξιολόγηση των εθελοντών επαναλήφθηκε, για να διερευνηθεί κατά πόσον άντεξαν στο χρόνο τα ψυχικά τραύματα που τυχόν είχαν αποκομίσει τις μέρες των τραυματικών γεγονότων.
Όπως έδειξε η ανάλυση όλων των στοιχείων, όσοι εθελοντές παρακολουθούσαν στην τηλεόραση επί περισσότερο από 4 ώρες την ημέρα την κάλυψη των παραπάνω γεγονότων, διέτρεχαν αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν συμπτώματα οξέος αλλά και μετατραυματικού στρες.
Είχαν επίσης αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν δύο έως τρία χρόνια αργότερα προβλήματα σωματικής υγείας.
Το σχεδόν 12% των εθελοντών είχαν έντονα συμπτώματα οξέος στρες έπειτα από τις επιθέσεις τις 11^ης Σεπτεμβρίου – ένα ποσοστό που ήταν 7% κατά την παρακολούθηση της έναρξης του πολέμου στο Ιράκ.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η έκθεσή μας σε γραφικές εικόνες μέσα από τα ΜΜΕ μπορεί να αποτελεί έναν σημαντικό μηχανισμό συλλογικού τραύματος», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Ροξάν Κοέν Σίλβερ, καθηγήτρια Ψυχολογίας & Κοινωνικής Συμπεριφοράς στο πανεπιστήμιο.
Το συλλογικό (ή μαζικό) τραύμα είναι μία τραυματική ψυχολογική συνέπεια, την οποία μοιράζεται μια ομάδα ανθρώπων οποιουδήποτε μεγέθους (μπορεί να είναι και ολόκληρη κοινωνία) και η οποία πηγάζει από τραυματικά γεγονότα στα οποία εκτέθηκαν όλα τα μέλη της ομάδας.
Τα νέα ευρήματα, πάντως, δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να λογοκριθούν ή να αποκρυβούν οι εικόνες από τους ολέθρους στον πλανήτη για να προστατευθεί η ψυχική υγεία των πολιτών του κόσμου, διευκρίνισε η δρ Σίλβερ.
«Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι δεν αποκομίζει κάποιο όφελος από την συνεχή έκθεσή του σε εικόνες φρίκης», εξήγησε.
Η μελέτη πρόκειται να δημοσιευθεί σε επερχόμενο τεύχος της επιθεώρησης «Psychological Science».


Πηγή : Web Only