Γράφει η Θένη Αξιοτοπούλου
Φράσεις όπως: «Έχω αργήσει και έχω αγχωθεί», «Είμαι αγχωμένος αυτήν την περίοδο», «Αγχώνομαι με τα οικονομικά», «Έχω διαβάσει για τις εξετάσεις, αλλά είναι και το άγχος που μπορεί να με επηρεάσει αρνητικά», «Τα νοσοκομεία με αγχώνουν», είναι φράσεις συχνές και γνώριμες σε όλους μας.
Μοιάζει λοιπόν το άγχος να υπάρχει στις ζωές όλων μας και να σχετίζεται με απλές καθημερινές λειτουργίες, αλλά και με πιο σημαντικές καταστάσεις. Ωστόσο, αν και γνώριμο, παραμένει απειλητικό.
Τι είναι το άγχος;
Το άγχος είναι ένα συναίσθημα, που όπως όλα τα συναισθήματα έχει κι αυτό, τον λόγο ύπαρξής του. Σχετίζεται κυρίως με καταστάσεις απειλής και πίεσης. Είναι λοιπόν η «απάντηση» του οργανισμού μας, σε μια κατάσταση που βιώνουμε.
Αν και έχουμε συνηθίσει να το συνδέουμε με κάτι αρνητικό, η αλήθεια είναι ότι σε φυσιολογικές συνθήκες μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά. Π.χ αγχώνομαι ότι θα χάσω το πλοίο, γιατί έχω αργήσει. Το άγχος αυτό μας βάζει σε μια εγρήγορση, οξύνει τις αισθήσεις μας και μας οργανώνει προς αυτόν το στόχο.
Πολλές φορές ακούμε την φράση «δημιουργικό άγχος», που επιβεβαιώνει τον ενισχυτικό ρόλο, που μπορεί να έχει αυτό το συναίσθημα, στα πράγματα που κάνουμε και μας αφορούν.
Είναι λοιπόν σημαντικό να δεχτούμε ότι το άγχος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, όπως και όλα τα συναισθήματα.
Πότε το άγχος είναι πρόβλημα;
Γιατί λοιπόν ενώ το άγχος είναι φυσιολογικό, ταλαιπωρεί τόσο συχνά και με τέτοια ένταση τόσους πολλούς ανθρώπους; Η αλήθεια είναι ότι πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχειριστούν το άγχος με αποτέλεσμα να επηρεάζεται σημαντικά η σωματική και ψυχική τους υγεία. Δυσκολίες στον ύπνο, στην διατροφή, μια σταθερή αίσθηση ανησυχίας κ.τ.λ.
Όπως είναι αυτονόητο, όταν κάποιος βιώνει με αυτό τον τρόπο το άγχος δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, ως ένα βοηθητικό συναίσθημα, αλλά ως ένα συναίσθημα που τον εμποδίζει.
Πώς φεύγει το άγχος;
Κι όμως ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση το άγχος μπορεί να είναι ένα βοηθητικό συναίσθημα. Όταν το άγχος γίνεται τόσο έντονο, σημαίνει ότι βιώνουμε και αντίστοιχα έντονες καταστάσεις. Καταστάσεις πολύ απαιτητικές που ξεπερνάνε τις αντοχές μας. Το έντονο άγχος έρχεται να δηλώσει αυτή ακριβώς την αναντιστοιχία. Ανάμεσα σε αυτό που αντέχουμε και σε αυτό που κάνουμε ή καλούμαστε να κάνουμε τελικά.
Επίσης κάτι που μας δυσκολεύει να διαχειριστούμε το έντονο άγχος είναι όταν δεν μπορούμε να το συνδέσουμε με κάποια αιτία. Όταν δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος προφανής λόγος που είμαστε τόσο αγχωμένοι. Και σε αυτήν την περίπτωση, το άγχος μας καλεί να αναρωτηθούμε τι να συμβαίνει και να δώσουμε χώρο σε κομμάτια του εαυτού μας που μπορεί να έχουμε παραμελήσει.
Με λίγα λόγια το άγχος λειτουργεί σαν ένας θερμοστάτης. Έρχεται για να μας δείξει μέχρι που αντέχουμε. Αν το άγχος είναι έντονο, είναι σημαντικό να αναλογιστούμε τι είναι αυτό που μας επιβαρύνει και μας κάνει να ξεπερνάμε τα όρια μας.
Οι περισσότεροι έχουμε την τάση να εξαφανίσουμε με κάποιο τρόπο το άγχος, έτσι όμως εξαφανίζουμε και κάποια κομμάτια του εαυτού μας, που εκφράζονται μέσα από αυτό το άγχος. Το ότι κάτι δεν μας είναι απολύτως ορατό και κατανοητό, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει. Και το άγχος μπορεί να αποτελεί μια ένδειξή του.
Το άγχος λοιπόν έχει λόγο που έρχεται. Όταν η ένταση του είναι μεγάλη, είναι σημαντικό να το διαχειριστούμε γιατί μπορεί να είναι ένα αρκετά βασανιστικό συναίσθημα. Ο τρόπος για να φύγει, είναι να αλλάξουμε την κατάσταση που το προκαλεί. Αν αυτό δεν γίνει, το άγχος σαν καλός θερμοστάτης θα έρχεται να μας υπενθυμίζει, ότι δεν αντέχουμε άλλο… και κινδυνεύουμε να καούμε.
To άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου